30 October, 2008

ఈ వంటరితనం వద్దు

వయో భారం కన్న కొడుకు కోడలు మాటలే క్రుంగదీశాయి. రాత్రయితే భయపడే వారున్నారు గాని తెల్ల వారితే భయపడే దౌర్భాగ్యం తనది. సౌఖ్యానికేం లోటు లేదు కాళ్ళవద్దకు పేపర్లు పుస్తకాలు భోజనం చెయ్యాలనుకోగానే వ్డ్డన చేసే నౌకరు. తనేదన్నా కోరాలేగాని లేదనటానికి ఆస్కారమే లేదు. మరి యెందుకీ అసంతృప్తి? సర్దుకు పోవాలి గాని భగవంతుడిచ్చ్చిన వాక్కుని వుపయోగించుకునే అవుసరం లేదు అదే దౌర్భాగ్యం.

గుమస్తా కొడుకు గుమస్తానే అవటం తప్పనిసరి కాదని నిరూపించాడు తను. ఉన్న ఒక్క కొడుకు సుందర్ ని కష్టపడి ఐ.ఎ ఎస్ చెప్పించాడుఇష్ట పడిన అమ్మాయి సుశీలతో పెళ్ళి జరిపించాడు.కోడలు డక్టరని పదిమందితో చెప్పుకున్నాడు. ఇవన్నీ చూసి సంతోషించడానికి సహధర్మచారిణి లేకపోయిందేనని బాధ పడ్డాడు.రిటైరయిన తన వంటరి బ్రతుకులో ఆశాజ్యోతి మూడేళ్ళ కిరణ్ . ఇంత బంగారంవంటి బ్రతుకులో నిస్సారమైన ఆలోచనలేమిటని యెవరికయినా ఆశ్చర్యం కలుగవచ్చు.

మీకేమండి పార్థసారధిగారూ కలెక్టరు కొడుకు డాక్టరు కోడలు మీకేం లోటు? దర్జాగా వున్నారుపై వాళ్ళ వ్యాఖ్యానొ. తన వుద్దేశంలో తనకన్నా అవుట్ హవుసులో వుండే సోవన్న అదృష్టవంతుడు.రెండు పూటలా తినే ఆ పచ్చడి మెతుకులు కొడుకు కోడలు మనుమలతో కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తింటాడు.అదే తన కనులకు అపూర్వమయిన దృశ్యం.ఒక్క రోజయినా తన కుటుంబ సభ్యులు అలా కూర్చుని భోజనం చేశారా? ప్చ్! అదొక అపురూప స్వప్నం.నాలుగు రోజుల క్రితం సుశీల క్లిడిస్పెన్సరీకి వెళ్ళే ముందు సుందర్ తో అంటోంది చూడండి కిరణ్ మీ నాన్నగారితో అంత అటాచ్ మెంటు వుండటం మంచిది కాదు.ఆయనకి లంగ్స్ లో యిన్పెక్షన్ వున్నట్లు అనుమానంగా వుంది.పిల్లాడికి ఏమయినా ఎఫెక్ట్ అయితే బాద పడాలి. కాస్త వాడిని దూరంగా వుంచితే మంచిది కొడుకు గదిలో వున్న న్యూస్ పేపరు తెచ్చుకుందామని వెళ్ళబోతుంటే తన ప్రసక్తి వినిపించడంతో ఆగిపోవడం యాదృఛ్చికంగా మాటలు చెవిలో పడటం జరిగింది.సుందరు సమాధానం కోసం ఒళ్ళంతా చెవులు చేసుకుని విన సాగేను.ష్! నెమ్మది నాన్న వింటే బాధ పడతారు ఆయన ముదు మాత్రం అనకు. బాబిగాడిని కిండర్ గార్డెన్ స్కూల్లో వేసి అట్నుంచి బేబీ కేర్ సెంటర్లో సాయంత్రం వరకు వుండే యేర్పాటు చేస్తాను.రేపటి నుండి నువ్వు డిస్పేన్సరీ నుంచి వస్తూ వాడిని పికప్ చేసుకొస్తే కాసేపు ఆడుకుని నిద్ర పోతాడు.కాళ్ళ క్రింద భూమి కంపించినట్లయింది. నెనక్కి తిరిగి వెళ్ళి వాలు కుర్చీలో కూలబడ్డాను.మూడేళ్ళ పసివాడికి ఎనిమిది గంటలు యింటినుంచి దూరంగా కాదు కాదు తననుంచి దూరంగా వుంచడమా?

"అన్నీ అంగట్లో వుండి అల్లుడి నోట్లో శని" అన్నట్లు అన్ని సదుపాయాలు వున్నా యీ నాలుగు రోజులుగా కాలం స్థంభించి నట్లుగా నాలుగు యుగాలు గడిచి నట్లుగా అనిపిస్తోంది.పసివాడికి యేమి బొధించారో దగ్గరకు రావటం తగ్గించేసాడు.భార్యా భర్తలిద్దరూ వుద్యోగాల నుంచి వచ్చాక యేదో ఒక ఫంక్షన్ అటెండ్ అవటం వాళ్లిద్దరే కలిసి భోజనం చేయటం అరుదు.ఇక నా సంగతి చెప్పాలా? ఇంకెన్నాళ్ళు యిలా వంటరి బ్రతుకు బ్రతకాలో? ఇంతకన్నా యే వృధ్దాశ్రమం లోనో చేరిపోతే బాగుంటుందేమో! ఆలోచనలు పెడ మార్గాన పడుతున్నాయి.కాల చక్రంగిర్రున వెనక్కి తిరిగింది మూడేళ్ళసుందర్ తల్లి పోతే రాత్రంతా తల్లి కోసం ఏడుస్తున్న బిడ్డని భుజాన వేసుకుని తిప్పి బుజ్జగించి వుదయం అన్ని పనులు చేసుకుని పిల్లాడిని స్నేహితునింట్లోవుంచి ఆఫీసుకి వెళ్తుంటే కావలసిని వాళ్ళంతా అన్నారు మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకుంటే మీకు యీ తిప్పలుండవు కదా!అంటే ఒక్కటే జవాబిచ్చేవాడిని పెళ్లి చేసుకుంటే నాకు భార్య దొరుకుతుందే గాని పిల్లాడికి తల్లి దొరకదు నేనే వాడికి తల్లి తండ్రిలా పెంచుతాను.నాకు శక్తినిమ్మని భగవంతుడిని ప్రార్ధిస్తాను యీ విషయంలో మరేమీ నాకు చెప్పవద్దు అని.అటువంటి నాకు కూడా యిటు వంటి పరిస్తితిని యెదురుకొవలసి వస్తుందనుకోలేదు.ఛ! ఛ! యిలా అనుకో కూడదు నాకేం లోటు? నా కన్నా హీనస్థితిలో వున్న వాళ్ళెందరో! వాళ్ళ కన్నా నయం కాదూ! గట్టిగా మాటలు వినిపిస్తుంటే వరండాలో వెళ్ళి చూసాను తోట మాలి భార్య రంగి నాలుగేళ్ళ కొడుకుని గట్టిగా మందలిస్తోంది.వాడు తాత గుండెలో వొదిగిపోయి తల్లి వైపు దొంగ చూపు చూస్తున్నాడు.అది చూడగానే మానిన గాయం రేగినట్లయింది.నేను పోగొట్టుకున్నదేమిటో తేలిసింది. చంటివాడు తనకి దూరంగా తిరుగుతూ ఆటల్లో బిజీగా వున్నట్లునటిస్తుంటే గుండెలు పిండినట్లుగా వుంది. పిలిస్తే తప్పక వస్తాడు తనకే యిష్టం లేదు.నిముష నిముషగడవడ కష్టంగా వుంటే సంత్సరాలెలా గడపాలి? వెన్నులోంచి వణుకులా వచ్చింది.కళ్ళు చీకట్లయినట్లుగా అయింది.
ఆ చీకటి లో వెలుగు రేఖ నవ్వుతోంది.ఎవరో అని తల యెత్తి చూస్తే ఎదురుగా రోహిణి! పెద్దనాన్నా!అని వంగి కాళ్ళకి దండం పెట్టింది 
అమ్మా! రోహిణీ! బాగున్నవమ్మా? బా గున్నాను పెద్దనాన్నా నాకు బేంకులో వుద్యోగం వచ్చింది. అనాడు రైల్లో రైల్లో దొరికిన నన్ను అనాధని అని వదిలేయక తేచ్చి చదివించారు. ఆ శ్రమ వృధా కాలేదు.మీ ఋణం యెలా తీర్చుకోగలను పెద్దనాన్నా. నోటికి వుప్పగా తగిలే వరకు తెలియ లేదు కంటినీరు వుబికినట్లు.నా ఋణం తీర్చుకుందువుగానమ్మా! రోహిణీ! ఆనాడు నిన్ను చేరదీసి పెంచానంటే అందులో కొంత నా స్వార్ధం వుండెను. తల్లిలేని నాబిడ్డకి తోడుగా వుండి వాడికి వంటరితనం లేకుండా వుంటుందని భావించాను, కాని యిప్పుడు నా వంటరితనం పోవడానికి నన్ను నీ యింటికి టీసుకు పో అమ్మా. పెద్దనన్నా అని పిలిచి దూరంగా భావించకునాన్నా అని పిలువు తల్లీ.ఈ వయసులో యీ వంటరి బ్రతుకు బ్రతకలేనమ్మా. సుందర్ కి లెటర్ రసి పెట్టి నీతో వచ్చేస్తాను. సహనం హద్దులు దాటుకుని వచ్చేసాయి మాటలు.అంతకన్నానా పెద్దనాన్నా ! మీరు వస్తానంటే నా జన్మ ధన్యమైనట్లే భావిస్తాను.వంటరి బ్రతుకు యెంత దుర్భరమో నాకు బాగా టెలుసు. నిర్ణయం జరుగకనేపోవాలి ఆచరణ యెంతసేపు? సాయంత్రం కొడుకు కోడలు వచ్చి సోవన్న ద్గ్గరనుండి తాళాలగుత్తి తీసుకుంటున్నప్పుడు వారి ముఖాలలో కదలాడే భావాలను వూహించుకుంటూ రైల్లో ప్రయాణం సాగిస్తున్నాడు. "బాబూ! గవర్నమెంటు రిటైర్మెంటుకి వయోపరిమితి నిర్ణయించినట్లు భగవంతుడు బాధ్యతలైపోగానే వయసు కూడా నిర్ణయిస్తే బాగుండునుకదా! నా కోసం కంగారు పడవద్దు మీ అందరి శ్రేయస్సు కోరుతూ వెళుతున్నాను.రాసి పెట్టిన వుత్తరం చదువుకుని యెలా స్ఫందిస్తారోవూహించుకుంటూ నిట్టూర్చాను. నా మనసుని చదివినట్లు రోహిణి నా చేతిని తన చేతిలో తీసుకుంది వోదార్పుగా. .